Door de ogen van een kind

Door de ogen van een kind

Bij de fysiotherapeut sta je zomaar in je ondergoed. Logisch in onze ogen, want hoe moeten wij anders een rug beoordelen? Maar onlangs was er een zoontje van 5 mee met zijn moeder in de behandelkamer. Deze keek toch vreemd op: “Mama, wat doet een fysiotherapeut? De moeder zei: Die gaat mij helpen om van mijn rugpijn af te komen”. Even later vroeg het zoontje: “Mama, is dat wel normaal dat jij je shirt uit doet?” De uitleg volgde al snel: “Ja, dat is normaal want anders kan de therapeut mijn rug niet zien en kan hij ook niet zien waar de pijn zit”. De uitleg was voldoende, het zoontje ging al snel weer verder met zijn spelletje op de telefoon. Even later bekeek het zoontje de kamer eens: “Mama, je kan hier niet door de ruiten heen naar buiten kijken, waarom is dat?” Ook hierop volgde een uitleg: “Dat klopt, dat is nodig want anders kunnen de mensen van buiten Mama ook zien in haar ondergoed, en dat lijkt me niet de bedoeling”. Aarzelend keek het zoontje op. Nee dat was inderdaad zo. Toch was zijn antwoord hierop erg gevat: “Maar de Here God die kan je wel zien, want die kan alles zien”. En daar had onze wijsneus dan ook groot gelijk in, en Mama, nee die had hierop geen enkel antwoord maar wel een gulle lach.